Stempelen en tempelen...

Donderdag 16 augustus stappen we terug op de boot en in de bus naar Si Phan Don. Si Phan Don is een verzameling van 4000 eilanden in het uiterste zuiden van Laos. De eilandjes zijn ontstaan doordat de Mekong zich hier splitst in vele kleinere stroompjes. Wij gaan naar het eiland Don Khone omdat de reisgids ons belooft hier zeker het relaxte eilandgevoel te kunnen ervaren waar we onze andere reizen altijd zo van genieten.... Als we aanmeren blijkt ons hotel, Sengahloune Villa, naast de pier te liggen. Lekker makkelijk, dus snel inchecken en eiland verkennen. Er rijden op het eiland geen auto's dus dat geeft meteen een relaxte sfeer. Wel valt ons op dat het er primitief is. We bekijken uiteraard alles met westerse ogen, en dat is niet altijd de beste manier. Maar waarom je de kuilen en gaten op het hoofdpad van klei niet opvult met zand en stenen, maar liever dagelijks slalomt over een modderpad vol diepe regenplassen blijft ons verbazen..... 
Het echte eilandgevoel blijft uit.... Het eilandje is charmant, maar de gezelligheids-touch en het palmbomengevoel ontbreken. Het bruine Mekongwater nodigt ook niet uit om erin te plonzen maar gelukkig kunnen we gebruik maken van een zwembad van een collega-hotel een paar honderd meter verderop...

De tweede dag op het eiland kiezen Jaan en Tijn er voor om bij het zwembad te blijven. Chris en ik huren fietsen en hobbelen en glijden over modderpaden naar het Somphamit waterfall park. Wederom worden we verrast door de verscheidenheid aan watervallen. Al zijn het hier meer supergrote stroomversnellingen, de kracht ervan is weer enorm. De hoeveelheid stromen die hier hun weg vinden over een enorm uitgestrekt gebied is indrukwekkend. We fietsen daarna nog verder naar een plek waar de irriwaddy dofijn nog voorkomt. Het is echter niet het juiste seizoen om deze zoetwaterdolfijn te spotten. Daarnaast blijken er hier nog maar 3 (!) te leven. Te oud om zich nog voort te planten dus een verdrietige toekomst in het verschiet... We fietsen terug naar het hotel en worden weer overvallen door een fikse regenbui. Al hebben we onze regencapes bij ons, de pratsj spuit tussen onze tenen!   

's Avonds maken we een mooie wandeling door de rijstvelden. Ondergaande zon, spelende kinderen, waterbuffels en mensen die op het land werken. De eilanden in de Mekong geven een authentiek stukje Laos weer. Ook al kregen we niet het bountygevoel, het was er heerlijk toeven. We drinken nog een laatste Lao Lao (Chris toch....).... en maken we ons klaar voor Cambodja.

Zondag 18 augustus staat in het teken van verplaatsen. We verlaten Laos en trekken naar Siem Reap in Cambodja. Een traject van zo'n 350 kilometer, waar we volgens de planning 12 uur over zouden doen. Inmiddels begrijpen we waarom. Je rijdt in totaal zo'n 6 uur. De rest van de tijd besteed je aan wachten, wachten en wachten. We worden maar liefst 3x overgeplaatst naar een ander busje met andere reisgenoten. De andere reisgenoten zien we dan de volgende stop weer terug. Waarom we verschillende keren verdeeld en weer samengevoegd worden over diverse busjes is totaal onduidelijk. Maar het is verspilde energie om die logica te begrijpen. Evenals de situatie dat iedereen het busje uit moet, het busje en de chauffeur 25 meter verderop gaan staan wachten en wij een uur later weer in hetzelfde busje moeten instappen. Gelukkig hebben we leuke reisgenoten en lukt het om de humor ervan in te blijven zien!

Een ander staaltje Aziatische werkverschaffing zien we op de douane. We moeten allemaal uit het busje en onze chauffeur rijdt weg. We lijken ons in no-mens-land te begeven en een norse man in uniform dirigeert ons naar een loket. Hier betaal je 2 dollar per persoon om Laos te mogen verlaten. Aan dit ene loket zitten drie personen om deze dollars in ontvangst te nemen en een stempel zetten. Dan lopen we door over een braak liggend terrein om het echte douanegebouw te betreden. Het ziet er indrukwekkend uit maar de werkwijze is eerder lachwekkend. Loket 1: Je moet twee identiek dezelfde papieren invullen. Loket 2: paspoort en pasfoto afgeven. Stempel zetten. Loket 3: 35 dollar betalen en stempel zetten. Loket 4 sla je over want daar zit degene die de stempels in je paspoort zet. Loket 5: Je ontvangt je paspoort weer terug en mag het gebouw verlaten. Net als probeer ik alle papieren en paspoorten weer netjes opgeruimd in mijn tas te stoppen, roept er nog een stem uit een verderop gelegen loket 6: Passport please! Och ja, paspoortcontrole. Natuurlijk, die hadden we nog niet gehad!!!!???
We mogen blij zijn dat we in het laagseizoen reizen want we waren slechts met een tiental personen bij de grensovergang. Ik geef het je te doen als hier rijen staan.....

De tweede helft van de reis gaat iets vlotter en om 8 uur 's avonds komen we aan in Siem Rap. De tip van Kathleen om in Okay 1 Villa te verblijven was een goede. We begeven ons naar het dakterras waar we kunnen zwemmen en eten. Een ding valt meteen op: de prijzen liggen hier veel hoger dan in Laos. En het feit dat de Cambodjaanse Riel hier door elkaar wordt gebruikt met de dollar, maakt dat berekenen van de kosten ingewikkeld is. Dus laten we het ons maar gewoon smaken zonder teveel te rekenen!

De dag erna trekken we naar de tempels. Het hoogtepunt van Cambodja, het grootste tempelcomplex ter wereld en een van de wereldwonderen dus de verwachtingen zijn hoog. We kopen een drie dagenpas, aangezien een twee dagenpas niet bestaat! Onze eerste stop is bij Angkor Wat. Ik verbaas me in eerste instantie over het kleine aantal toeristen. Niks geen rijen, geen koppen lopen en mogelijkheid genoeg om foto's te maken zonder ongewenste gezichten erop. De tempels zijn enorm groot en we verdwalen in de prachtig bewerkte galerijen rondom. We klimmen naar de top en genieten van het uitzicht. Magisch..... Het blijft onbegrijpelijk hoe zo'n staaltje vakwerk in de 11e en 12e eeuw gebouwd zijn zonder enige vorm van motorische of elektrische hulpmiddelen.

De tweede stop is bij Ta Prohm. Dit complex is met name bekend uit de film van Tomb Raider met Lara Croft. Het is hier drukker dan bij Angkor Wat maar zeker zo indrukwekkend. Megagrote bomen groeien er door en over de tempels. Een mysterieuze plek....

Nummer 3 van vandaag is de Bayon tempel van Angkor Thom. Deze wordt ook wel de tempel met de gezichten genoemd. Het is inmiddels al later op de dag dus het strijklicht geeft een extra dimensie. Wederom een prachtig stukje meesterwerk.....

Onze tweede dag staan nog 5 tempels op de planning: Preah Khan, Neak Pean, Ta Som, Pre Rup en Prasat Kravan.  De eerste, derde en de vierde kunnen ons bekoren. De overige twee maken niet meer zoveel indruk. Na twee dagen zijn we blijkbaar wel een beetje uitgetempeld..... 

We hadden de jongens beloofd vandaag ook nog naar het warmuseum te gaan dus Lyna, onze tuktuk chauffeur zet koers richting een ietwat armzielige, stoffige verzameling van roestige oorlogsvoertuigen en wapens. Maar de jongens vonden het geweldig en lieten zich zelfs niet weerhouden door de regen die inmiddels weer losbarstte.

Die regenbui was de hevigste die we tot nu toe meemaakte. Op de terugweg veranderde de staat in een kolkende beek en onze tuktuk kon niet meer bij ons hotel geraken. We werden een straat verder in de hevige regen afgezet en vervolgden onze weg te voet door het water dat inmiddels op sommige plekken tot boven de knieën kwam! Het leverde hilarische beelden op, al huiverde ik bij alles wat ik onder water rond mijn benen voelde bewegen.....  Rond ons dreven plastic flessen, slippers, kokosnoten en veel andere ondefinieerbaar materiaal.... Maar ik maakte me meer zorgen over alle ondefinieerbare zaken onder water die ik niet kon zien maar wel voelde!

Onze laatste dag in Siem Riep is een relaxt dagje. Tijn blijft in het zwembad bij zijn Nederlandse vriendjes en wij gaan met z'n drieën naar de markt. 's Middags worden de blog bijgewerkt, een handwasje gedaan en het vervolg van de reis bepaald. 's Avonds gaan Tijn en ik nog naar een Cambodjaans circus. Een project voor kansarme kinderen die een mooie acrobatische show geven. Zeker voor de turners onder ons een leuke voorstelling!

Vanmorgen stonden we braaf om 9 uur te wachten op onze bus naar Phnom Penh. Tot de mededeling kwam dat de bus pas om 12.30 uur zou vertrekken..... Geen probleem. Wij wachten nog wel even. Wachten is inmiddels onze tweede natuur geworden.....