Bor Pen Yang

Na aankomst in Vientiane afgelopen zondag, checken we in bij Ihouse Hotel. Een beetje 'sjebbig' en verouderd hotel, maar wel centraal gelegen. Nadat we onze was hebben afgegeven trekken we de stad in. De hoofdstad van Laos is niet echt gezellig, en aangezien de kids willen relaxen op hun schermpjes, kiezen Chris en ik om te relaxen bij de massagesalon aan de overkant. Ieder z'n ding, toch? Een dik uur en een heerlijke massage later breekt er een flink onweer los. We hebben honger, maar door de regen komen we niet verder dan de Laotiaanse Pizzahut.... Als we daarna doorwandelen naar de avondmarkt blijkt deze al te zijn afgelopen.....

Maandag 12 augustus gaan we de hoogtepunten van de hoofdstad ontdekken. Dat zijn er niet veel, dus dat zou moeten lukken.... Onze eerste halte, het koninklijk paleis met museum, blijkt gesloten. Tijdelijke verbouwing..... Op naar het volgende: Het COPE Visitorcentre. Dit kleine, bijna kneuterige museum geeft een goed beeld over de gevolgen van de oorlog waar Laos eind jaren zestig in betrokken raakte. COPE staat voor Cooperative Orthotic & Prostetic Enterprise, en ligt naast een klein ziekenhuis waar slachtoffers van bomexplosies worden geholpen met protheses en revalidatie.

Tussen 1964 en 1973 werd Laos meer dan 580.000 maal getroffen door een bomaanval. Dat is 1 bom, elke 8 minuten, 24 uur per dag, 9 jaar lang.....Er zijn meer dan 270 miljoen clusterbommen gedropt. Een zo'n bom bezaaid een stuk land van 4 voetbalvelden groot met kleinere bommen, die er uitzien als jeu de boule ballen. Bijna 30 procent van deze bommen, is niet geëxplodeerd. Er lagen na de oorlog dus nog zo'n 9 miljoen schadelijke bommen verspreid over het land. Nog dagelijks worden er mensen, vooral kinderen, slachtoffer van deze bommen. Tijdens de oorlog vielen er zo'n 50.000 doden en gewonden. Na de oorlog nog eens 20.000 door alle ongelukken met de 'restbommen'......

De volgende stop is bij Patuxai. Hier is de Franse invloed duidelijk zichtbaar. Het is een slap aftreksel van de Arc de Triomph. Mogelijk speelde het slechte weer mee, maar wij waren er niet van onder de indruk... Dus snel weer verder. Via de Wat That Foun naar de Pha That Luang. De grootte van de stupa en de boeddha's blijven indrukwekkend, al horen we al steeds vaker: 'Gaan we nu alweer naar een tempel?'... Tijdens ons bezoek arriveert er een groep monikken. Geen idee waarom zij in zo'n grote getallen aanwezig waren, maar leuk voor de foto's (zowel wij van hen als zij van ons!). 

's Avonds bezoeken we opnieuw de avondmarkt. Gezellige drukte, met een kitsch kinderkermis en aerobic voor de bejaarden langs de oever van de Mekong. We aanschouwen dit tafereel vervolgens nogmaals vanuit de rooftop-bar Bor Pen Yang, hetgeen 'no worries' betekent. Een goede omschrijving van de sferen waarin we verkeren...

Maandag laten we het noorden des lands achter ons en vliegen we naar Pakse in het zuiden. Maar voordat we de vlieger opstappen is er nog tijd voor een bezoekje aan de Kua Din ochtendmarkt. Geen plaats voor zwakke magen..... Na een veel te duur maar erg lekker Frans ontbijt heb ik zelfs nog tijd om een pedicure te bezoeken. Met zachte voetjes en kersenrood gelakte nageltjes stap ik 's middags in een vliegtuig niet groter dan een grote touringcar richting zuiden....